“Dit nooit meer!” Is het zo simpel?

Zoals ieder jaar kijk ik naar de dodenherdenking op 4 mei. Even stil staan bij wat voor gruwelen er ooit hebben plaatsgevonden en nog steeds.
Ik heb mijn best gedaan om oorlogen te begrijpen en met name de tweede wereldoorlog oorlog. Ingrediënten zijn eigenlijk simpel. Een sterke gek en angst is al wat je nodig hebt.
Dat maakt waarschijnlijk dat hoe hard we ook roepen “dit nooit meer” het toch weer gebeuren kan.
Ik kan me dan ook best kwaad maken om het feit dat wanneer angst de kop op steekt ieder zijn best doet om zijn eigen hachje te redden. Zelfs al gaat het ten koste van de ander. Overal om me heen zie ik het gebeuren en ja het is allemaal klein wat er gebeurt..
De angst zit in de mensen zelf dus wanneer er een briljante gek opstaat kijken we machteloos toe, of gaan we staan en roepen we massaal “dit nooit meer!”?
Ik hoor je bijna denken, tuurlijk gaan we dan staan. Is het echt? Mag ik je dan vragen om nu, en niet alleen vandaag, eens te kijken naar je angst en hoe deze invloed heeft in je dagelijkse besluiten. En met name wanneer deze alleen maar bezig is met het redden van je zelf, over de rug van een ander…

“Partir c’est mourir un peu”

Teruglezen op mijn blog, zowel privé als de openbare berichten beland ik als vanzelf in mijn rollercoaster. Ik leid een zwervend bestaan. Niet letterlijk hoor al leek ik wel even in mijn auto te wonen en altijd onderweg, maar meer in figuurlijke zin. Ik meng me in een leven tot het weer tijd is om te gaan. Drieëndertig jaar, nouja vooral de laatste twintig ervan is een draaideur aan verbindingen met mensen, waarvan een enkeling gewoon bij me blijft.

Hoofd en Hart zaken

Januari 2012

Ineens viel het kwartje vanmiddag tijdens het auto rijden. Al maanden aan het stoeien over één ding. In het begin stak het zo af en toe eens de kop op het sluimerde maar liet zich gemakkelijk de kop in drukken. De gedachten van een mens zijn krachtig, je kunt er je leven mee verknallen als je je zelfs maar lang genoeg blijft overtuigen. Ze zijn zo krachtig dat ze zelfs je gevoel kunnen blokken, kunnen overschreeuwen. Gevoel kent geen twijfel, maar het denken van de mens is daar een meester in. In twijfelen bedoel ik dan. Zodra dat hoofdzaken de hartzaken gaan overnemen wordt het troebel en steekt de twijfel de kop op.

Terugblik?!

Vandaag lees ik oude gedichten en stukjes van mezelf, geschreven in een tijd die ik niet meer herken. Het is een stukje van mij, ja dat zeker, maar het past me niet meer. Gedichten waarin ik verdwaal en jou vraag voor mij het licht aan te laten. Op dit moment kan ik vuur maken, letterlijk dat ook maar vooral figuurlijk. Ik zet mijn eigen hart weer in vuur en vlam, leef mijn leven met de passie die het verdient.

Hokjesgeest!

Ik zie overal Hokjes. Foto: Creator Foto.

Hokjesgeest echt iets van nu! Tegenwoordig zijn wij er fan van om iedereen in een hokje te stoppen. Dit is vooral gemakkelijk als we oordelen, want in dat ene hokje is toch iedereen hetzelfde. Als voorbeeld neem ik mijzelf: vrouw, die te alle tijden iets te zeuren heeft, te emotioneel is en veel te lang nodig heeft om te douchen.

Het spookt in de grotten van Daelhem

De Spookgrot in Valkenburg is een initiatief van Jut en Jul producties. Banger Sisters is uitgenodigd om een kijkje te komen nemen. Van tevoren ben ik gewaarschuwd; ik zal na deze dag met recht een “banger” sister zijn. Klinkt eng, maar ik laat mij niet uit het lood slaan. Als ik denk aan Valkenburg zie ik gezellige terrassen, winkeltjes en vooral veel (glim)lachende mensen. Dat deze middag zo gruwelijk angstaanjagend zou zijn was dan ook wel het laatste wat ik verwachtte.

Helden

Ken je die reclame, waarin een aantal beesten een ode zingen aan hun held omdat deze milieubewust is. Waar een ezel afsluit met het zinnetje; “Jij bent onze Held!”

Ik moet daar altijd ontzettend om lachen. Met name waarschijnlijk omdat mijn broer en ik hetzelfde zinnetje op diezelfde slome manier naar mijn vader roepen wanneer deze aan het zeuren is.  Mijn vader glimlacht dan naar ons en houdt verder op met zijn klaagzang, doel bereikt! Ondanks dat het nu natuurlijk voor de grap geroepen wordt, was mijn vader vroeger nog weleens mijn held. Wanneer mijn vlieger de boom in ging, de ketting van mijn fiets liep en nog meer van dat soort dingen. Mijn vader was groot en sterk, daarbij verdomt handig. Werkelijk bijna alles wat ik wist te slopen kon mijn vader weer in nieuw staat terug brengen. Nu het opkijken tegen mijn vader wat minder als superheld is geworden en de relatie bij tijd en wijlen gewoon gelijkwaardig is, vraag ik me af of ik nog andere helden om me heen heb. Erg lang hoef ik daar niet over na te denken. Eigenlijk heb ik heel veel helden om mij heen.

Ik heb een gave

Loesje.nl

Ik heb een gave. Het brengt me de verhalen die ik schrijf en het geeft mijn schilderijen vorm. Buiten de kaders denken zijn geen probleem. En heb je een oplossing nodig voor weet ik veel wat, vraagt het mij, ik kom dat met iets waar je nog nooit aan hebt gedacht. Een stortvloed aan leuke nieuwe ideeën tollen in mijn brein.

Maar hoewel ik multitask als een bezetene, ook een van mijn kwaliteiten. Lijkt het me niet te lukken om alles te doen wat een “normaal” persoon zou moeten kunnen. Nu kunnen we natuurlijk de discussie aangaan wat dat “normaal” dan wel mag zijn. Maar daar ga ik me niet aan wagen. Wat mij betreft bestaat dat gewoon niet. Elke gek zijn gebrek!

De eerste dagen van Januari 2011

Terwijl ik zelf nog aan het bekvechten ben met de verzekering, omdat er iemand vergeten heeft een briefje achter te laten, toen hij de deur van mijn geparkeerde saxo eruit reed, ergens tussen kerst en Nieuwjaar. Ga ik eens terug kijken op het nieuws in deze frisse eerste dagen van 2011.

De optimist in mij gaat op zoek naar de leuke dingen in het nieuws. Een hele klus wat blijkt.

Een Blauw Milennium

Een nieuw millennium, de boel zou in elkaar kunnen stortten was de grote angst in de informatica. Maar dat kan ik me ook verbeeld hebben toen, het is alweer een tijdje geleden natuurlijk. Goed, een millennium afsluiten dat moet dan toch met iets speciaals. Impulsief bedachten ik en mijn toenmalige partner in crime, mijn beste vriend, dat we dat dan maar aan het strand moesten doen. En dan ’s ochtends De Duik, ja dat moest het zijn. Wild enthousiast waren we de nacht tevoren.