Ommekeer

Ik zal niet meer schuilen

in de schaduw van angst

Fijne dagen zullen

de pijn verdringen,

Volwassen

Was ik nog maar een kind

Dat het leven een uitdaging vindt

Dat bij pijn gerust mag huilen

Bij angst achter moeders rok kan schuilen

Het kind in mij

Het kind onder de eik
Is verdwenen
Toch weldegelijk aanwezig