“Partir c’est mourir un peu”

Teruglezen op mijn blog, zowel privé als de openbare berichten beland ik als vanzelf in mijn rollercoaster. Ik leid een zwervend bestaan. Niet letterlijk hoor al leek ik wel even in mijn auto te wonen en altijd onderweg, maar meer in figuurlijke zin. Ik meng me in een leven tot het weer tijd is om te gaan. Drieëndertig jaar, nouja vooral de laatste twintig ervan is een draaideur aan verbindingen met mensen, waarvan een enkeling gewoon bij me blijft.

Enige tijd geleden heb ik geaccepteerd zoals het was. Ik zal nooit ergens blijven, nooit langer dan gemiddeld een jaar of 5. Met ergens bedoel ik dan in verbinding, in relatie, dichtbij. Wel blijf ik bereikbaar, leve de sociale media en de telefoon. De mooiste dingen heb ik mee in gang mogen zetten. Veel mooie ontwikkelingen van mensen heb ik mogen ervaren zodat men door kan met zijn of haar leven. Een idee dat vorm kreeg en inmiddels op poten staat en zijn verder groei zal doormaken zonder mij. Een nieuw inspirerend project dat in eens zijn vleugels lijkt uit te slaan. Ik heb mogen bijdragen en meeleven. Dankbaar ben ik ervoor dat ik steeds zulke bijzondere dingen mocht doen.

De keerzijde hiervan is dat ik steeds ook weer los moet laten. Afscheid nemen van mensen en van projecten  die dan tot mijn passie behoren. “Partir c’est mourir un peu”  ( Als je afscheid neemt, sterf je een beetje) heeft iemand ooit voor me in een briefkaart geschreven. Ik was 19 en vond het wat overdreven. Nu weet ik wel wat het betekend na zoveel malen vertrekken, alle beetjes worden langzaam groot. Elk afscheid doet wat meer zeer omdat het zich voegt bij de eerdere beleving.

Toch heb ik er zo’n tweeënhalf jaar geleden maar gewoon mijn baan van gemaakt. In mijn acceptatie  dat het bij me hoort. Zo kan ik met wat ik leuk vind en waar mijn hart ligt ook nog eens mijn brood verdienen. Zo ben ik in mijn professie toch die zwerver die ook steeds weer zal vertrekken.
Bij tijd en wijle moet ik mezelf hier wel aan herinneren al kan ik niets wijzigen aan wie ik ben. Soms vergeet ik of nee verlies ik mezelf een beetje. Wil ik geen zwerver meer zijn en blijven waar ik ben terwijl ik me ondertussen weer klaar maak voor een volgend vertrek…. over een maand, een  jaar…… wie het weet mag het zeggen?!!

Advertentie