100 facts about me, een uit de handgelopen twittertopic

#100factsaboutme

1. ik een broertje heb maar eigenlijk een zusje wilde, ik ging ruilen met een vriendinnetje, zij wilde wel een broertje.

2. ik deze fact ga schrijven omdat ik uitgedaagd ben.. dit mijn zwakke punt is..

3. ik een vreselijk emotrut ben, kan huilen om de meest rare dingen terwijl ik voor vorig jaar 5 jaar geen traan heb gelaten.

Moest ik toch even delen met jullie..

Woensdagavond is mijn criminal minds avond. De serie eindigd altijd met een quote van iemand die dan samenvat wat het hoofdthema van de aflevering was. Vanavond ééntje die me raakte en natuurlijk deel ik die graag met jullie.

“There are times when the mind is dealt such a blow it hides itself in insanity. While this may not seem beneficial, it is. There are times when reality is nothing but pain, and to escape that pain the mind must leave reality behind.”

Dit bleek maar een stukje van het geheel te zijn:

“Dit nooit meer!” Is het zo simpel?

Zoals ieder jaar kijk ik naar de dodenherdenking op 4 mei. Even stil staan bij wat voor gruwelen er ooit hebben plaatsgevonden en nog steeds.
Ik heb mijn best gedaan om oorlogen te begrijpen en met name de tweede wereldoorlog oorlog. Ingrediënten zijn eigenlijk simpel. Een sterke gek en angst is al wat je nodig hebt.
Dat maakt waarschijnlijk dat hoe hard we ook roepen “dit nooit meer” het toch weer gebeuren kan.
Ik kan me dan ook best kwaad maken om het feit dat wanneer angst de kop op steekt ieder zijn best doet om zijn eigen hachje te redden. Zelfs al gaat het ten koste van de ander. Overal om me heen zie ik het gebeuren en ja het is allemaal klein wat er gebeurt..
De angst zit in de mensen zelf dus wanneer er een briljante gek opstaat kijken we machteloos toe, of gaan we staan en roepen we massaal “dit nooit meer!”?
Ik hoor je bijna denken, tuurlijk gaan we dan staan. Is het echt? Mag ik je dan vragen om nu, en niet alleen vandaag, eens te kijken naar je angst en hoe deze invloed heeft in je dagelijkse besluiten. En met name wanneer deze alleen maar bezig is met het redden van je zelf, over de rug van een ander…

“Partir c’est mourir un peu”

Teruglezen op mijn blog, zowel privé als de openbare berichten beland ik als vanzelf in mijn rollercoaster. Ik leid een zwervend bestaan. Niet letterlijk hoor al leek ik wel even in mijn auto te wonen en altijd onderweg, maar meer in figuurlijke zin. Ik meng me in een leven tot het weer tijd is om te gaan. Drieëndertig jaar, nouja vooral de laatste twintig ervan is een draaideur aan verbindingen met mensen, waarvan een enkeling gewoon bij me blijft.

Our deepest fear

By Marianne Williamson

Hoofd en Hart zaken

Januari 2012

Ineens viel het kwartje vanmiddag tijdens het auto rijden. Al maanden aan het stoeien over één ding. In het begin stak het zo af en toe eens de kop op het sluimerde maar liet zich gemakkelijk de kop in drukken. De gedachten van een mens zijn krachtig, je kunt er je leven mee verknallen als je je zelfs maar lang genoeg blijft overtuigen. Ze zijn zo krachtig dat ze zelfs je gevoel kunnen blokken, kunnen overschreeuwen. Gevoel kent geen twijfel, maar het denken van de mens is daar een meester in. In twijfelen bedoel ik dan. Zodra dat hoofdzaken de hartzaken gaan overnemen wordt het troebel en steekt de twijfel de kop op.

Brief aan mijn vriend

Zundert, 16 mei 2011

Beste Vriend,

Je bent mijn leven lang zo dichtbij geweest maar tegelijkertijd ook zo ver weg.
Ik heb om je gesmeekt, toenadering gezocht. Je was mijn diepste verlangen, mijn vriend maar ook mijn vijand. Uren, dagen, maanden heb ik aan je gedacht. Niemand kon me meer bereiken. Ik wilde alleen jou en wilde me laten omarmen door jouw rust, jouw warmte. Op zoek naar vrede in mijzelf heb jij altijd voor mij klaargestaan met jouw aanbod.

Ik durfde niet meer van mijn eigen gedachte te stappen. Het zou laf zijn na al mijn toewijding aan de Dood, om nu opeens terug te krabbelen. Alle gesprekken en voorbereidingen voor jouw plan zouden voor niets zijn geweest.

Maar Dood vandaag, 16 mei 2011, twee jaar na ons treffen, denk ik terug aan de dag dat ik besloot je de rug toe te keren. Mijn blik te richten op het leven, hoe moeilijk dit ook is.
Het was mei 2009 dat ik zei:
“Morgen neem ik voorgoed afscheid van je! Ik moet verder. Ik pak de draad weer op! Het doet zeer, verschrikkelijk pijn om afscheid van je te nemen. Je was mijn bondgenoot maar jou wil ik niet meer. Ik zoek nu anderen vrienden, doe geen moeite me over te halen. Ik heb besloten! Dag Dood.”

Liefs,

Miranda van den Berk

Onvoorwaardelijk!

Terugblik?!

Vandaag lees ik oude gedichten en stukjes van mezelf, geschreven in een tijd die ik niet meer herken. Het is een stukje van mij, ja dat zeker, maar het past me niet meer. Gedichten waarin ik verdwaal en jou vraag voor mij het licht aan te laten. Op dit moment kan ik vuur maken, letterlijk dat ook maar vooral figuurlijk. Ik zet mijn eigen hart weer in vuur en vlam, leef mijn leven met de passie die het verdient.

Het pad terug – Chloe Miller

“Er was iets met hem, dit had zij altijd al geweten. Al voor ze hem leerde kennen, was hij er geweest. In haar dromen, in de visioenen die ze had. Nooit was daar een beeld bij gekomen, hoe hij eruit zag wist ze niet. Maar ze wist het,op het moment dat ze hem ontmoette. Dit was de man uit haar dromen, de man waar iets mee was. Een iets, waar ze al evenmin woorden aan kon geven. Het was het begin van een pad terug, en een ontdekkingsreis waarin verleden en toekomst in het heden zouden samenvloeien.”

De proefster – Guiseppina Torregrossa

Wanneer haar echtgenoot ervandoor gaat, blijft de Siciliaanse Anciluzza achter met haar twee kleine kinderen. Ze gooit gedwongen het roer om en begint, om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien, een winkeltje met typisch Siciliaanse producten. In de ruimte achter de winkel kookt ze vissoep, kneed ze het deeg voor de ricottataartjes, laat ze de blanc-manger met amandelen inkoken en frituurt ze aubergines voor de ratatouille. Anciluzza verwelkomt dorpsbewoners en toeristen in haar winkel en ze stilt hun honger, in alle opzichten. Zo ontdekt onze hartstochtelijke winkelierster zowel voor als achter de toonbank de smaak van heerlijke, vluchtige liefde.