Ineens is ze daar weer mijn borderline…

Ik lig in bed
De storm buiten
wint het niet

Van de storm in mijn hoofd
Gedachten vliegen als een kudde bizons
Door mijn kop
Onheilspellend Steeds dichterbij

Tot het razende gestamp
Mijn gevoel verdoofd

Graag zou ik even niet meer voelen
Want alles is teveel
Verdriet, Vriendschap,
Pijn, of liefde

Ik kan er niets mee
Het put me uit
En ik weet niet hoe te sturen
Weet niet waar ik het roer om kan gooien

Mijn hoofd barst uit elkaar

Ik weet niet waar de lijn is die ik passeren moet
Steeds opnieuw de grens over

Waarna ik zelf niet meer bij machte ben
Om een andere trein te pakken
En ontspoor in de tijd

Zonder hulp reis ik verre onbekende wegen
En verdwaal
Alles lijkt zo op elkaar
Dat ik niet meer weet
Waar ik zijn moet