Terugblik?!

Vandaag lees ik oude gedichten en stukjes van mezelf, geschreven in een tijd die ik niet meer herken. Het is een stukje van mij, ja dat zeker, maar het past me niet meer. Gedichten waarin ik verdwaal en jou vraag voor mij het licht aan te laten. Op dit moment kan ik vuur maken, letterlijk dat ook maar vooral figuurlijk. Ik zet mijn eigen hart weer in vuur en vlam, leef mijn leven met de passie die het verdient.

Smeekbedes mij niet in de steek te laten zijn voorbij. Ik heb het heft in eigen hand genomen. Het is zoals het is! Nu ik eenmaal mijn eigen weg gevonden heb in dit leven, lopen er ineens mensen met me mee. Zonder vragen, niet op de knieën of ze mee lopen. Gewoon naast me, niet minder belangrijk dan ikzelf en niet op een sokkel als een onaantastbaar standbeeld.
Guus Meeuwis zingt op de achtergrond: “Zo moeilijk is het niet” en ik kan hem nu alleen maar gelijk geven want écht zo moeilijk is het uiteindelijk niet. Doen wat je hart je ingeeft! Ik raad het iedereen aan.

Natuurlijk weet ik dat die knop bijna onvindbaar lijkt om je leven een zwaai te geven. Soms moet het misschien eerst doodlopen, volledig op je bek gaan of de controle volledig verliezen. Dat deed het bij mij inderdaad ook, ik was op, leeg en vooral klaar met vechten. Ik gaf op en dat gaf rust tot ik wakker werd in het ziekenhuis. Nee, die weken erna kwam de ommekeer nog niet. Maar wel het besluit nog een keer, de laatste keer voor het leven te gaan.

Na een ruim jaar hard werken een hoop geleerd. Leve de therapie in de geestelijke gezondheid zorg, nouja vooral de mensen die ik tegenkwam tijdens dit proces. Misschien ben ik wel een van de Lucky ones met de mensen die naast me liepen. Graag wil ik dit meer mensen gunnen dus heb ik besloten zelf naast mensen te gaan lopen. Ik geef onvoorwaardelijk weg, spullen, geld maar vooral mijn
aandacht. Ik luister naar wie het nodig heeft, kijk met hen mee en wandel even naast ze.
De liefde die mij nu van alle kanten geven wordt deel ik met ieder die het gebruiken kan. Het raakt niet op, hoe meer ik geef des te meer mijn hart zich weer vult.
Noem mij een idealist, een dromer wat je wilt. Dat zal ik waarschijnlijk altijd blijven maar wel ene die
waarmaakt. Ik leef mijn droom elke dag weer.